Ο Martin Heidegger και ο Eduardo Chillida πραγματοποίησαν μια πλούσια και γόνιμη πνευματική ανταλλαγή το 1968 και το 1969, όταν ετοίμαζαν το βιβλίο Die Kunst und der Raum («Η Τέχνη και ο Χώρος»), το οποίο επρόκειτο να περιείχε ένα κείμενο για την τέχνη και το χώρο, γραμμένο από τον Χάιντεγκερ, καθώς και επτά λιθοκολάζ και μία λιθογραφία που δημιούργησε ο Chillida. Η διάλεξη πραγματεύεται την ομοιότητα που υπάρχει μεταξύ της αντίληψης του γερμανού φιλοσόφου και του Ισπανοβάσκου γλύπτη για τον χώρο και τον χρόνο, τον τόπο και το κενό. Σε αντίθεση με τις επιστημονικές και υπερβατικές έννοιες, που ακολουθούν το ιδεώδες της ακρίβειας, της μέτρησης και της επαλήθευσης, οι οντολογικές αντιλήψεις του Χάιντεγκερ και οι καλλιτεχνικές αντιλήψεις του Chillida κατανοούν τον χώρο και τον τόπο σε σχέση με το χρόνο και το κενό ως κάτι δυναμικό, αδιαχώριστο από τη ζωή και την ανθρώπινη εμπειρία, που δεν είναι απλά «δομένο», αλλά πρέπει να αναζητηθεί και να πραγματοποιηθεί.